ایستاده...

ایستاده و آرام
به سمت آینه میخزم
با اظطراب دلهره آور تعویض چشم ها 

وتازه می‌شود دل
از تماشای دو مروارید درخشان
بر کیسه پاره پوره ی صورتم.
 

جهان پر از لبخند و پروانه سفید بود!!!!!!
کدام بود؟ 

این آینده کدام بود که بهترین روزهای عمر را
حرام دیدارش کردم؟

حسین پناهی